همیشه خلوت و سکوت شب آرامم میکرد

همیشه نجوای هزار نقطه نورانیدر دامان سیاه اسمان هزار کور سوی  امید بر دل خسته ام میشد

همیشه ماه بر سرم دست نوازش میکشید، حتی از پشت ابرهای سیاه اندوه بر صورتم بوسه میزد

اما امشب شبی است که ارامش ندارم، شاید مدتهاست که دیگر سکوت شب برایم سرود عزیبانه شباهنگام نیست

در این سکوت هزار حرف نگفته است، و من تاب حمل این همه حرف را ندارم

شب است، شبی سرد و تاریک،سرد نه از سرمای هوا بلکه از سرمای تنهایی

و تاریک نه از نبود ماه بلکه از تاریکی تنهایی،

و من امشب نمیدانم سر دردناکم را بر دامان کدام مهربان بگذارم تا ارام شوم.

امشب دلم هوای گلی را  کرده است

شاید دست نوازشی باشد بر دستان داغم

شاید صورتم در ترنم اوازش از نو از شکوفه های لبخند پر شود

راستی تو کیستی؟ تویی که ندیده ام، تویی که نمیشناسمت و با این همه به من نزدیکی

حتی در لمس لحظه های خواب، تورا شاید  در افقهای دور روزهای دور دیده ام

شاید در نقش پرواز پرستوها چهره ات را پیش از اینها بارها کشیده ام

من اما صدایت را درعبور دوباره  فصلها شنیده ام

من در نسیم حضورت تا به اسمان رسیده ام

من در نبض بودنت باز هم عطر سیب را از بهشت به عمق جان  کشیده ام.

                                                                             زود برگرد گلی مهربانم خیلی تنهایم

گریه نمی کنم

نه اینکه ناراحت نیستم

نه اینکه خیلی خوشحالم

نه

گریه نمیکنم چون میدانم که تو با منی

من میروم وتو می مانی اما میدانم که در قلبمی

وخوب میدانم که باز خواهم گشت

گل بی باران خیلی زود پزمرده می شود

هر جا بروم با تو وعشق تو نفس خواهم کشید

هر لحظه را با خاطرت لبخند خواهم زد

میدانم که درسراغاز هر فصل به انتظارم خواهی بود

منتظرم باش گلی باز میگردد به اغوش باران

ساده ای مثل آسمان  و یك رنگ مثل آب

مثل صدای برخورد باران با شیشه اتاقم دلنشینی

نم نم باران با یاد تو پیوند خورده

و دیدن گلها مرا به یاد تو می اندازد

شاعر میشوم تا بتوانم آنگونه كه شایسته توست وصفت كنم

و این سروده را با صدای بلند بر بلند ترین نقطه ی عالم فریاد بزنم

تا همه به داشته ی من حسادت كنند

به من بگو كه آمده ای كه برای همیشه بمانی

میمانی و دستانم را رها نمیكنی

بگو كه هنوز هم بارانت را دوست داری

تقدیم به همدم تنهایی هایم گلی

                    با تو من سرشار از طراوت بهاریم

   با تو عاشق بودن و زیستنم

                                            با تو زیر بارش عشق

                                                                           من بر دردها

و زخم هایم بوسه می زنم

زیر اسمان  نگاهت

                             من دیگر از تاریگی نمی ترسم

                                                                   را ستی با توتمام تلخیها

                                                چقدر شیرین است

                              چقدر شیرین است......!!!!!!

کسی دیگر نمی خواند سرود مهربانی را

کسی دیگر نمی خواهد حدیث عاشقی ها را

شقایق عاشقی تنهاست

دل ایینه ناپیداست

شقایق های عاشق را تو بارانی

در این وادی تنهایی

سلام پاک یارانی

تو را من دوست می دارم

تو را هرشب چشم در راهم

برای تو می نویسم!

بشنو صدای بی صدایم را !

در این شب از نیمه گذشته حال من و دل این چنین است

ای معنی تازه به خانه دل خوش امدی !

می بینی که منتظرت بودم قدم رنجه کن پا به خانه دل بگذار

این ابرها شوق بارش دارند

دستی در این سکوت یخ زده جان و دل را خوش می نوازد!!

این اوای عشق است این حال شوق پریدن دارد و پرواز

در ان دم که تو باشی و بباری خاک دوباره عاشق خوهد شد

در ان دم که بباری گلی از این خاک یخ زده شکفته خواهد شد

ببین بوی بهار می اید!!

لحظه دیدار نزدیک است

دل ارزوی ترا دارد و لب نجوای نام قشنگت را

 سلام باران تو بهترینی

می دانی بهترین روز زندگیم کی می تواند باشد؟

روزی که تو در ناباوری هایم می ایی

و دستم را می گیری

و ارام زمزمه می کنی:

دوستت دارم…

و خواهی گفت که برای همیشه امده ای

امده ای تا بمانی

و دیگر همچون سایه ای در لحظه ای شوم مرا تنها نخواهی گذاشت

و ناپدید نخواهی شد

با چشمانی بارانی به تو نگاه خواهم کرد

بارانی و ناباور

خنده های شیرین چشمانت

و زمزمه های عاشقانه ات در گوش دلم

به تردیدهای بی پایانم  نقطه پایان خواهد گذاشت

همه ی هستی من

این همه خوشبختی را چه کسی به من هدیه خواهد داد؟

                                                                                         تقدیم به گلی الهه ی عشق

چقدر حس زلالی ست شاعرت باشم

شریک خلوت شبهای خاطرت باشم

چقدر با تو قشنگ است منتظر ماندن

قطار باشی و من هم مسافرت باشم

قرار باشد و بوسه، درخت باشد و برگ

به کوچه کوچه پاییز، عابرت باشم

سکوت باشی و خواهش، کلید باشم و در

شراب باشد و بستر، مجاورت باشم

همین دو جمله کوتاه راز خوشبختی ست :

به خاطر تو بمانم… به خاطرت باشم…

                                                                                                        دوستت دارم گلی  

بگذار به این خیال دل انگیز خوش باشم که تو دلدار مهربان من شده ای

اگر این رویای شیرین به حقیقت در اید دوست دارم به

هنگام سحر زودتر از خواب برخیزم و به روی ارنج تکیه زنم

و تو را که مانند فرشته ای پاک و زیبا به خواب ناز فرو رفته ای دقایق فراوان نگاه کنم

پس از ان آهسته از اتاق بیرون روم و از باغچه گل رزی بچینم و بیاورم

چشمان بسته ات را به نرمی ببوسم و دستهای لطیفت را که به روی سینه نهاده ای

ارام بردارم و گل رز را میان انگشتانت جای دهم تا وقتی تو از خواب بیدار می شوی

ارمغان مطبوع مرا ببینی و دلت شاد گردد

و با یک دنیا محبت نگاهم کنی و بدین گونه سپاسگزاری کنی.

ای تمام فکر من در روز و شب

ای همه هذیان من در سوز وتب

ای نهان در پیکرم چون جان شده

همچو بوی گل به گل پنهان شده

اه ای بالاترین سوگند من

ای نهان در گریه و لبخند من

ای به رگ هایم چنان خون گمشده

در میان دیده ام مردم شده

ای شکوه اسمان در چشم تو

ای فدای قهر وناز و خشم تو

ای بهشت دلکش موعود من

خون گرم زندگی در پود من

ای تمنای دل تنهای من

ای چراغ روشن شب های من

عشق تو چون در دلم باشد چه غم؟

چون که تا روز قیامت با توام

اه من دیوانه ام دیوانه ام

جز تو با خلق جهان بیگانه ام

دوستت دارم تو می خواهی مرا

باز می ترسم نمی دانم چرا؟

حضورت را در همین حوالی حس میکنم

ای معی تازه یافته!!

صدای قلبت را می شنوم صدای قلبم را می شنوی؟؟؟؟

گوش کن

به اواز باران گوش کن

باران تمام حرف های نگفته من به توست!!!!!